Zu Datierung und Authentizität vgl. ep.Io.Ant. Obwohl beide Briefe nach Jerusalem adressiert sind, in die letzten Lebensjahre des Athanasius fallen und Basilius von Caesarea eine Rolle spielt, haben sie unterschiedliche Anlässe. Adressat dieses Schreibens ist der in Bas., ep. 258f. bezeugte kappadokische Presbyter oder Mönch Palladius, der sich bei dem Mönch Innocentius in Jerusalem (vgl. auch Pall., hist.Laus. 44) aufhält. In der Epistula ad Palladium geht es um einen Autoritätskonflikt zwischen dem Bischof Basilius und Mönchen im kappadokischen Caesa­rea. Athanasius, der sich selbst bereits durch Briefe für die bischöfliche Autorität des Basilius einge­setzt hatte, fordert Palladius auf, dasselbe zu tun.

Vgl. auch Heil, Uta. „Athanasius und Basilius“. ZAC 10 (2006): 103–120.

Ἀγαπητῷ υἱῷ Παλλαδίῳ πρεσβυτέρῳ Ἀθανάσιος ὁ ἐπίσκοπος ἐν κυρίῳ χαί­ρειν.

Καὶ τὴν παρὰ σοῦ μόνου γραφεῖσαν ἐπιστολὴν δεξάμενος ἐχάρην, μάλιστα ὅτι συνήθως ἔπνεες ὀρθοδοξίας, καὶ τὴν αἰτίαν [δέ], δι' ἣν μετὰ τοῦ ἀγαπητοῦ ἡμῶν Ἰννοκεντίου διάγεις, οὐ πρῶτον νῦν ἀλλ' ἔκπαλαι μαθὼν ἀπεδεξάμην σου τὴν εὐλάβειαν. οὕτω τοίνυν πράττων γράφε καὶ γνώριζε ἡμῖν πῶς οἱ ἐκεῖ ἀδελφοὶ καὶ πῶς οἱ ἐχθροὶ τῆς ἀληθείας περὶ ἡμῶν διανοοῦνται. ἐπειδὴ δὲ καὶ περὶ τῶν μοναζόντων τῶν ἐν Καισαρείᾳ ἐδήλωσας – ἔμαθον δὲ παρὰ τοῦ ἀγαπητοῦ ἡμῶν Διανίου͵– ὡς λυπουμένων καὶ ἀνθισταμένων αὐτῶν τῷ ἀγαπητῷ ἡμῶν Βασιλείῳ τῷ ἐπισκόπῳ, σὲ μὲν ἀπεδεξάμην δηλώσαντα, αὐτοῖς δὲ τὰ πρέποντα δεδήλωκα, ἵν' ὡς τέκνα ὑπακούωσι πατρὶ͵καὶ μὴ ἀντιλέγωσιν, οἷς αὐτὸς δοκιμάζει. εἰ μὲν γὰρ ὕποπτος ἦν περὶ τὴν ἀλήθει­αν,͵καλῶς ἐμάχοντο· εἰ δὲ τεθαρρήκασι,͵τε­θαρρήκαμεν δὲ καὶ πάντες ἡμεῖς,͵ὡς καύχημα τῆς ἐκκλησίας ἐστὶν ἀγωνιζόμενος μᾶλλον ὑπὲρ τῆς ἀληθείας καὶ διδάσκων τοὺς δεομένους· οὐ χρὴ πρὸς τὸν τοιοῦ­τον μάχεσθαι, ἀλλὰ καὶ μᾶλλον ἀποδέχεσθαι τὴν ἀγαθὴν αὐτοῦ συνείδησιν. ἐξ ὧν γὰρ διηγήσατο ὁ ἀγαπητὸς Διάνιος μάτην φαίνονται λυπούμενοι. αὐτὸς μὲν γάρ, ὡς τεθάρ­ρηκα, τοῖς ἀσθενοῦσιν ἀσθενὴς γίνεται, ἵνα τοὺς ἀσθενεῖς κερδή­σῃ· οἱ δὲ ἀγα­πητοὶ ἡμῶν ἀποβλέποντες εἰς τὸν σκοπὸν τῆς ἀληθείας αὐτοῦ καὶ τὴν οἰκονο­μίαν δοξαζέτωσαν τὸν κύριον͵τὸν δεδωκότα τῇ Καππαδοκίᾳ τοιοῦτον ἐπίσκο­πον, οἷον καὶ ἑκάστη χώρα ἔχειν εὔχεται. καὶ σὺ οὖν, ἀγαπητέ, θέλησον αὐτοῖς δηλῶσαι, ἵνα,͵ὡς ἔγραψα, πεισθῶσι. τοῦτο γὰρ καὶ αὐτοὺς συνίστησιν εὐγνώμονας πρὸς πατέρα· τοῦτο καὶ τὴν εἰρήνην τῆς ἐκκλησίας διαφυλάττει.

ἐρρῶσθαί σε ἐν κυρίῳ εὔχομαι ἀγαπητὲ υἱέ.

zurück